Zdjęcie: Wikipedia
11-03-2022 10:00
Dyktator w swoim labiryncie: śledztwo w sprawie putinowskiego systemu władzy, jego personalistycznej ewolucji na przestrzeni lat oraz możliwości zmiany reżimu od wewnątrz...W długim artykule z 2019 roku na temat cech systemu politycznego zbudowanego przez Władimira Putina nazwałem Rosję "niedokończoną transformacją z ciągłym autorytarnym upadkiem".
Próbując wyjaśnić, dlaczego żadna z przyjętych do tej pory definicji politycznych nie wyczerpuje tego zjawiska, wskazałem na wiktymizację i afirmację negatywnej tożsamości jako dwa centralne elementy putinizmu:
"(...) dzisiejsza Rosja wydaje się cierpieć na kryzys tożsamości, na brak wspólnego projektu, który nie byłby reprezentowany jedynie przez opozycję wobec Zachodu i nie polegałby wyłącznie na ciągłym poczuciu izolacji czy wykluczenia. Putin, odkupiciel zranionej rosyjskiej dumy, silny człowiek, który oficjalnie przywrócił kraj do centrum sceny międzynarodowej, w rzeczywistości nigdy nie zdołał oderwać go od logiki ofiary, a wręcz ją podsycał: jako pierwszorzędny taktyk nie był w stanie zaproponować Rosjanom spójnej strategii samoobrony poza granicami kraju, a przede wszystkim stworzyć nowej narracji, rosyjskiej powieści alternatywnej wobec tej z czasów totalitaryzmu i jego popiołów. Brakuje pomysłu na Rosję XXI wieku, który wykraczałby poza ciągłość władzy i centralizację podstawowych decyzji. Widać to na wszystkich poziomach, od wyboru klasy rządzącej po zarządzanie protestami, gdzie podejście polityczne było całkowicie nieobecne".
Z włoskiego punktu widzenia analiza Enzo Reale na łamach Atlantico - link do całości w źródle