Zdjęcie: Pixabay
14-05-2023 10:00
Gubernie bałtyckie aż do czasów panowania Aleksandra III (1881-1894) cieszyły się szeroką autonomią. Rządzący nimi Niemcy bałtyccy posiadali swój własny samorząd i władzę nad tamtejszymi narodami – Łotyszami oraz Estończykami. Częstokroć także rosyjscy władcy decydowali się na rekrutację pośród miejscowej szlachty swoich generałów, czy dyplomatów. Władze nad trzema bałtyckimi guberniami sprawowały lokalne zgromadzenia szlacheckie – Baltische Ritterschaften.
Z tego powodu, gdy władze carskie postanowiły zintegrować Estlandię, Livlandię oraz Kurlandię z resztą kraju, w pierwszej kolejności zaatakowały ich pozycję. Młody car zapewne także pod wpływem takich publikacji jak „Okrainy Rossii” Jurija Samarina zdecydował się na zerwanie umowy jaką Piotr Wielki zawarł z niemiecką szlachtą w 1710 roku.
Artykuł Pawła Stefanka na łamach eesti.pl - link do całości w źródle