Powrót do korzeni. O ciągłości łotewskiej państwowości

Deklaracja „O przywróceniu niepodległości Republiki Łotewskiej” z 4 maja 1990 roku ogłoszona przez Radę Najwyższą Łotewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej rozpoczęła drogę Łotyszy do przywrócenia niepodległości, brutalnie przerwanej radziecką inwazją z 1940 roku.

Niezależność od Moskwy sama w sobie nie była wyłącznym żądaniem uciskanego społeczeństwa. Łotysze domagali się przywrócenia swojego przedwojennego bytu państwowego w oparciu o przekonanie o pięćdziesięcioletniej, bezprawnej okupacji ich kraju przez Sowietów.

Droga republik bałtyckich do niepodległości w znaczący sposób różniła się od pozostałych krajów związkowych ZSRR. Nie przystąpiły one do Wspólnoty Niepodległych Państw, prędko zgłosiły akces do Wspólnot Europejskich i NATO, upodabniając się raczej do państw satelickich, takich jak Polska czy Węgry.

[Więcej w artykule Przeglądu Bałtyckiego]