Zdjęcie: Wikipedia
22-12-2021 11:30
W przypadku negocjacji dwustronnych, zazwyczaj jedna ze stron może przedstawić projekt traktatu, aby mieć tekst, na podstawie którego będzie można negocjować, a w przypadku negocjacji wielostronnych, przewodniczący lub grupa zaufanych państw może przedstawić próbę projektu tekstu konsensualnego. W obu przypadkach jest to etap negocjacji, który ma pomóc w skupieniu myśli i przenieść obrady do następnego etapu, a pod koniec procesu projekt traktatu zostanie zazwyczaj drastycznie zmieniony.
Przedstawienie projektu traktatu w przypadku braku negocjacji jest raczej deklaracją wizji, zestawu zasad lub elementów ewentualnego traktatu - być może listą życzeń - ale ma niewielkie oparcie w jakiejkolwiek uzgodnionej rzeczywistości, która może stanowić podstawę prawdziwych negocjacji.
Problem z inicjatywami, które przedkładają projekty konwencji polega na tym, że jedno państwo ustanowiło tekst, który jest jego "własnością", a jak wie każdy negocjator, trudno jest odejść od konkretnego języka po jego przedłożeniu - i dlatego projekty traktatów mogą często paraliżować proces, zamiast go wspierać.
Artykuł dr Patricii Lewis dla Chatham House - link do całości w źródle