Utrzymanie Ukrainy poza NATO nie przyczyni się do pokoju z Rosją

Polityka „otwartych drzwi” NATO wobec państw aspirujących do członkostwa nigdy nie była uniwersalnym podejściem stosowanym wobec wszystkich kandydatów. Zamiast tego była wdrażana indywidualnie, w zależności od okoliczności i możliwości. Przyjęcie nowych członków nie zawsze opierało się na jasno określonych kryteriach NATO, a niejawne warunki również odgrywały swoją rolę. Polityka otwartych drzwi nie była w pełni odporna na nieformalne wpływy Rosji, która skutecznie blokowała aspiracje niektórych państw.

Droga do członkostwa nie zawsze była nieodwracalna, a proces akcesji został wstrzymany, gdy Rosja stanowczo sprzeciwiła się tym planom, jak to miało miejsce w przypadku Gruzji po 2008 roku i Ukrainy po 2014 roku. Biorąc pod uwagę wielowymiarowe korzyści, jakie Zachód mógł zyskać dzięki Ukrainie w erze postsowieckiej, Ukraina wydaje się najbardziej przekonującym kandydatem do członkostwa w NATO pod względem wartości dodanej, jaką mogłaby wnieść.

Zamknięcie tej możliwości było jednym z powodów rosyjskiego ataku na Ukrainę w 2014 roku oraz późniejszej wojny o niskiej intensywności przeciwko niej. Administracja Bidena oficjalnie wycofała polityczne poparcie Stanów Zjednoczonych dla członkostwa Ukrainy w NATO w 2021 roku, dołączając do sceptyków w Europie.

Komentarz Władimira Socora dla Fundacji Jamestown - link do całości w źródle