Neutralność Ukrainy to chimera

Neutralność nie zapobiegła wojnom w przeszłości i nie może stanowić długoterminowego rozwiązania dla bezpieczeństwa Ukrainy. Wezwania do neutralności Ukrainy, takie jak niedawne wystąpienie Samuela Charapa, pojawiają się z pewną częstotliwością. Nie oznacza to jednak, że są one możliwe do zrealizowania.

Zazwyczaj, gdy mówimy o neutralności, mamy na myśli suwerenne prawo państwa do zachowania neutralności w wojnie między innymi państwami. Niektóre z nich, jak Włochy na początku I wojny światowej, zachowują neutralność, decydując się na przyłączenie do strony walczącej. Inne, jak Dania i Norwegia na początku II wojny światowej, starają się zachować neutralność, ale ich terytorium zostaje zajęte. Jeszcze innym udaje się z powodzeniem utrzymać politykę neutralności, a nawet przekształcić ją w "trwałą neutralność" - zasadę przewodnią polityki zagranicznej w czasie pokoju. Tak jest nadal w przypadku kilku małych państw europejskich, takich jak Irlandia i Austria.

Artykuł Marta Kuldkeppa dla Instytutu RUSI - link do całości w źródle