Jak handlowano na Siczy?

W październiku kozacy zaporoscy zazwyczaj osiadali na swoich gospodarstwach – zimowiskach. Czym się tam zajmowali? Jakie mieli gospodarstwa – duże czy małe? Dokąd sprzedawali konie, owce, miód, tytoń, zboże i inne produkty? To mało znana, ale niezwykle interesująca karta historii Ukrainy.

Ostatni okres istnienia  Siczy Zaporoskiej – lata 60–70 XVIII wieku – wyróżniał się nie tyle zwycięskimi bitwami, z których słynęło kozactwo, ile rozkwitem stosunków handlowych i gospodarczych. Pomimo zdobycia Baturyna [wojska cara Piotra I zdobyły siedzibę hetmana Mazepy i wymordowały mieszkańców w 1708 roku - red.], klęski pod Połtawą, straszliwych krwawych sporów i silnej presji Petersburga – Nowa Sicz nie tylko przetrwała, ale potrafiła też całkiem dobrze funkcjonować. Niczym mityczny Feniks, ukazywała niezwykłą żywotność i zdolność do odrodzenia. Zaporożcy, faktycznie pozbawieni możliwości swobodnego prowadzenia wojen, gorliwie zajęli się gospodarowaniem. Udało im się uzyskać od caratu rosyjskiego szereg ważnych ulg i przywilejów handlowych oraz celnych, których pilnie strzegli i które pozwalały im skutecznie prowadzić handel – przynajmniej przez pewien czas.

Link do całości artykułu w źródle